پرداخت دین از طرف شخص ثالث

پرداخت دین از جانب ثالث به موجب ماده 267 ق.م مجاز است هرگاه ثالث با اجازه مدیون دین او را پرداخت نماید حق مراجعه به او را دارد چون در این حالت مدیون بدهی خود را از ثالث قرض نموده است و متعهد میشود که عوضش را به او بذهد در واقع اذن مدیون امارهای بر این است که آنچه را شخص می پردازد به عنوان قرض یا نمایندگی است که به او حق رجوع می دهد اما اگر ثالث بدون اجازه مدیون دین او را بپردازد حق مراجعه به او را ندارد زیرا این عمل ظهور در تبرع دارد. گاهی اوقات ثالث با اجازه قانون دین مدیون را می پردازد مانند ماده 34 مکرر ثبت و 23 اصلاحی آئین نامه اجرائی قانون تملک آپارتمانهای سال 1359 که در این صورت حق مراجعه به مدیون را دارد. در بعضی از موارد نیز بین ثالث و مدیون رابطه حقوقی وجود دارد و ثالث برای دفع ضرر یا بدست آوردن سود اقدام به پرداخت دین سابق می کند که در این صورت بر مبنای استیفای بدون جهت او می تواند به مدیون مراجعه کند. اگر بین ثالث و مدیون هیچ رابطه حقوقی قبلی وجود نداشته باشد و ثالث برای حفظ منافع مدیون و یا دفع ضرر از او اقدام به پرداخت نماید بر اساس اداره فضولی مال غیر و دارا شدن ناعادلانه به مدیون مراجعه کند.